ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﻨﺎﺭ ﺸﺘﺰﺍﺭ ﺍﺯ ﻨﺪﻡ
ﺍﺴﺘﺎﺩه بودم؛ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺍﺯ ﻨﺪﻡ ﻪ ﺍﺯ
ﺭﻭ ﺗﺒﺮ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ
ﺩﺮ ﻪ ﺍﺯ ﺭﻭ ﺗﻮﺍﺿﻊ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﺮ ﺁﻭﺭﺩﻩ
ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻧﻈﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻮ ﺧﻮﺩ ﺟﻠﺐ کرﺩﻧﺪ ﻫﻨﺎﻣ ﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻟﻤﺲ کرﺩﻡ، ﺑﺴﺎﺭ
ﺗﻌﺠﺐ ﻧﻤﻮﺩﻡ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺳﺮ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻪ
ﺭﺍﺧﺎﻟ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﻭ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﺎ ﺳﺮﺑﻪ ﺯﺮ ﺭﺍ
ﺮ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﻨﺪﻡ ﺎﻓﺘﻢ.
ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻔﺘﻢ:
ﺩﺭ ﺸﺘﺰﺍﺭ ﺯﻧﺪ ﻧﺰ ﻪ ﺑﺴﺎﺭﻧﺪ
ﺳﺮﻫﺎ ﻪ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻘﺖ ﺧﺎﻟ ﺍﻧﺪ.
لقمان حکیم
درباره این سایت