همه دردم همه داغم همه عشقم همه سوزم
همه در هم گذرد هر مه و سال و شب و روزم
وصل و هجرم شده یکسان همه از دولت عشقت
چه بخندم چه بگریم چه بسازم چه بسوزم
گفتنی نیست که گویم ز فراقت به چه حالم
حیف و صد حیف که دور از تو ندانی به چه روزم
دست و پایم طپش دل همه از کار فکنده
چشم بر جلوه‌ی دیدار نیفتاده هنوزم
غصه‌ی بی‌غمیم داغ کند ور نه بگویم
داغ بی‌دردیم از پا فکند ور نه بسوزم
رضی‌ام، جمله‌ی آفاق فروزان ز چراغم
همچو مه، چشم به دَرویزه‌ی خورشید ندوزم
رضی الدین آرتیمانی
درباره این سایت