پای آدمِ تک خطا می‌ایستم

آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئن‌تر است از آدمی که تا به حال پاش نلغزیده.

این حرف سنگین است، خودم هم میدانم خطا نکرده، تازه وقتی خطا کرد و از کارتنِ آکبند در آمد، فش معلوم می‌شود، اما فِ خطاکرده رو است، روشن است. مثلِ کفِ دست، کج و معوجِ خطش پیداست.

از آدمِ بی خطا می‌ترسم، از آدمِ دو خطا دوری می‌کنم، اما پای آدمِ تک خطا می‌ایستم.

رضا امیرخانی – از کتاب "قیدار"